Naar hartenlust
Bezoeken: 1563
In de rubriek Naar Hartenlust zijn we in gesprek met leden van harttrimclub Leiden. Zij vertellen hierin wat hun medische achtergrond is, op welke manier zij lid zijn geworden van de Harttrimmers en wat de vereniging voor hen betekent.
PIM SCHREINER (1 febr 2020):
Pim Schreiner (93) is sinds 14 april 2012 erelid van Harttrimclub Leiden en Omgeving. Hij werd dat, omdat hij zich ‘in de vele jaren dat hij lid is van de vereniging … meer dan uitzonderlijk en langdurig verdienstelijk heeft gemaakt tegenover de vereniging’, zo vertelt de oorkonde die nog steeds een prominente plaats inneemt in zijn woning in Wassenaar.
Gevraagd naar hoeveel jaren, laat zijn geheugen Pim in de steek. Maar vermoedelijk vindt hij dat ook minder belangrijk. Hij behoort tot het slag mensen dat de handen uit de mouwen steekt. Praten over prestaties is voor hem ondergeschikt aan het leveren ervan.
Sinds 1 april 1982 is Pim lid van Harttrimclub Leiden en Omgeving (‘op aanraden van mijn toenmalige cardioloog’). Zes jaar later kwam de registeraccountant als voorzitter in het bestuur. Dat bleef hij tot 2000. Daarna nam Jan de Bruin de hamer over, maar Pim bleef adviseur en maakte nog jaren de begroting.
Harttrimclub Leiden en Omgeving bestaat sinds 1973. Al bijna een halve eeuw sporten ex-hartpatiënten in Leiden en omgeving wekelijks onder medische begeleiding. In de loop van Pim’s lidmaatschap veranderde de vereniging.
Vanaf 1982 werd er een clubblad uitgegeven (sinds 2001 vervangen door een website). Aanvankelijk was de vereniging de enige in de wijde omgeving van Leiden. Het ledenbestand was het omvangrijkst in 1986: 140. Korte tijd was er zelfs een wachtlijst. Later ontstonden er in meerdere plaatsen soortgelijke verenigingen. Het ledenaantal van de Leidse trimclub liep langzaam terug: waren er in 2013 nog drie trimavonden, momenteel zijn dat er twee.
Pim was een prima voorzitter en had alles onder controle. Hij onderhandelde met de gemeente Leiden en met de directeur van de scholen waarvan we de gymzalen huurden. Hij was betrokken bij de jubileumviering en de Nieuwjaar-diners, en was de man achter vele sociale contacten, heel belangrijk in onze vereniging.
Wat kenmerkt een vereniging als Harttrimclub Leiden en Omgeving voor het erelid Schreiner? Als dieptepunten noemt Pim de momenten waarop leden overlijden. En gevraagd naar hoogtepunten zegt hij gedecideerd: ‘Feestjes’. ‘En er is altijd wel een aanleiding om te feesten’.
Bij een terugblik met iemand die in 1926 is geboren, komt de Tweede Wereldoorlog onvermijdelijk ter sprake. Pim was een Haagse jongen van 14 jaar bij het uitbreken van de oorlog. Toen hij in de leeftijd kwam waarop de arbeidsinzet dreigde, trok hij samen met zijn broer ‘te voet’ naar Noord-Holland. Ze vonden er beiden een (apart) onderduikadres. Pim verbleef een jaar in Opmeer-Spanbroek. Met de kinderen van het onderduikgezin heeft hij nog steeds goed contact. Hij leerde er ook de Sint-Maarten traditie kennen, onlosmakelijk verbonden aan zijn verjaardag: 11 november. ‘Ik heb zo lang met de rommelpot gelopen. Ik heb geen geld om brood te kopen’. Driekwart-eeuw later kent Pim de tekst nog steeds uit het hoofd.
WILLEM DE BRUIN (30 oktober 2019):
“Heel veel!” Op de vraag wat de wekelijkse trimavond voor hem betekent, antwoordt Willem de Bruin zeer gedecideerd. Met zijn 85 jaar is hij de oudste, en ondanks zijn lengte van 1 m 60 een geduchte tegenstander bij het volleyballen van de Harttrimmers elke donderdagavond.
Een sportman in hart en nieren. Jarenlang actief bij korfbalvereniging Vicus Oriëntis (letterlijk Oosterkwartier, in 1995 opgegaan in Sporting Trigon). Momenteel zwemt, wandelt en fietst hij nog steeds geregeld. “Dat heb ik altijd gedaan”, zegt hij met gepaste trots.
Het jaar 1991 werd een keerpunt in zijn leven. In maart kreeg hij een hartinfarct. “Veertien dagen ervoor was ik nog op een gewone fiets naar Utrecht en terug gereden.” De opgeroepen arts concludeerde dat hij naar het ziekenhuis moest. “Dat doe ik morgen wel op de fiets”, reageerde Willem laconiek. Het werd een taxi, terwijl het eigenlijk een ambulance had moeten zijn.
Na zijn revalidatie meldde hij zich bij de Harttrimmers. De vereniging (in 1973 opgericht) was lange tijd de enige recreatieve sportvereniging voor revaliderende hartpatiënten in de wijde omgeving van Leiden. “Er waren toen drie avonden van drie uur. Het zat helemaal vol. Ik heb gelukkig maar kort op de wachtlijst gestaan en kwam in een groep met mensen die ik al kende van het revalidatiecentrum in Katwijk.”
In 2008 onderging Willem een bypassoperatie. Dat hield hem niet af van een snelle comeback bij de Harttrimmers. Hij werd daarbij gestimuleerd door zijn cardioloog De Rotte van het toenmalige Diaconessenhuis. “Die zei: ‘Als je in beweging blijft, maak je aderen aan’.”
Willem is vol lof over de inmiddels gepensioneerde De Rotte: “Een fantastische arts. Toen ik een keer opmerkte dat het erg druk was op de afdeling, zei hij: ‘Als je hier over de drempel bent, dan is er geen tijd meer’. Hij had alle aandacht voor zijn patiënten.”
Eind 2012 kreeg Willem de diagnose endeldarmkanker. Sindsdien heeft hij een stoma. “Mijn goede conditie heeft me gered. Wanneer je veel beweegt, herstel je sneller. Daar ben ik van overtuigd.” En dus gaat Willem wekelijks naar de trimavond: uiteraard op de fiets.
Roen van der Geest
